دخترم ماهور

  

دخترم ماهور می بوسم تو را 

با هزاران شور می بوسم تو را 

        زندگی در دستهایت جاری است 

        چشمه سار نور می بوسم تو را 

                  سالها در انتظارت بوده ام 

                  از زمان دور می بوسم تو را 

                           لب چو بگشایی مرا ٬ موسیقی است 

                           با دف و تنبور می بوسم تو را 

                                     چشمهایت منبع الهام من 

                                     از تو ام مشهور ٬ می بوسم تو را 

                                             دوست دارم شیطنت هایت گلم 

                                             چون شوم رنجور می بوسم تو را 

                                    حرفهای گنده تر از خود زنی 

                                    عشق من ٬ مغرور می بوسم تو را 

                          جانت از جسمت بسی افزون تر است 

                          مقصد و  منظور می بوسم تو را  

               گاهی از من دور و ناراضی شوی 

               آن زمان با زور می بوسم تو را 

        دست و پای نازکت چون پرنیان 

        حبه انگور می بوسم تو را 

از تو خورشید دلم نورانی است 

دخترم ماهور می بوسم تو را  

                * امروز دختر گلم ماهور ۵ ساله شد! 

خط چشمان تو

 

صورت ماه تو آیینه کیست؟ 

قلب پاک تو قرنطینه کیست؟ 

           هیچ دانی ، دل سودا زده ای 

           که تپد بهر تو در سینه کیست؟ 

                      مُهر عشق تو به پیشانی من 

                      دست مِهر تو پر از پینه کیست؟ 

                                خود بگو ، گوهر زیبایی تو 

                                بی ثمر در ته گنجینه کیست؟ 

                                این همه رستم دستان چه کنند؟ 

                                دختر بخت تو تهمینه کیست؟ 

                      کهکشان گم شده در غمزه تو 

                      خط چشمان تو نقشینه کیست؟ 

           عشقِِ ما راز جوان ماندن ماست 

           غیر از این پیشه به پیشینه کیست؟ 

آتش عشق تو ، خورشید بسوخت 

مِهر تو در اثر کینه کیست؟ 

از نگاه تو

 

از نگاه تو شعر می روید  

راز دل در ترانه می جوید 

می خرامد غزل به دفتر من 

آنچه ناگفتنی است می گوید  

در میان هزار عطر نفیس 

بوی گل از تن تو می بوید 

زندگی با تو عین خوشبختی است 

بی خبر راه کعبه می پوید 

چشمه سار دلت عجب صاف است 

عیب عاشق چه خوب می شوید 

قلب من قصر پادشاهی توست 

مدعی هر چه خواست می گوید 

چشم من جای پای خورشید است 

جای پای تو نور می روید 

بهشت رویایی

  

دل ندارد چرا شکیبایی 

از تو ای دلبر تماشایی 

            روز اول که دیدمت گفتم 

            نیست مانند تو  فریبایی 

                        چشم از دیدنت نشد سیراب 

                        چشمه     لایزال    زیبایی 

                                     این همه دوری از تو کافی نیست؟ 

                                      یا    بیا    یا    برو   به  تنهایی 

                                                    بی تو  از  زندگی  گریزانم 

                                                    کاش دستت به خون بیالایی 

                                     دل ازاین جهل و خودپسندی مُرد 

                                     زنده ام   کن  به  لطف  دانایی 

                        شعر می گویدم نه من او را 

                        به همین  سادگی و شیوایی 

            دل من خون شد و نمی گویم 

            دست بردار از این دل آرایی 

تا که خورشید قبله گاهم شد 

در بهشتم ٬  بهشت رویایی 

کار دل

 

بتاب از هر طرف ای آفتابم 

که روی از روی ماهت برنتابم 

        من از چشم تو می بینم جهان را 

        نگاهم کن که خود را باز یابم 

                دلم بردی به مژگان سیاهت 

                از این دلدادگی غرق ثوابم 

                         من از آن درد بی درمان که دانی 

                         نمی میرم ٬ مگر گیرم جوابم 

                                  زبانم بند می آید بگویم 

                                  میان کهنه و نو در عذابم 

                                          غزل با عشق می گویم بدانید 

                                           ندارد کهنه و نو عشق نابم 

                                                   مرا خورشید در کار دل انداخت 

                                                   همین بوده است و باشد انتخابم