حالا که می روی

وقتی تو آمدی سرِ من سایبان گرفت 

این مرده دل به خدا باز جان گرفت 

وقتی تو آمدی گل پژمرده باغ را  

پر غنچه کرد و دامن سرو روان گرفت 

وقتی تو آمدی غم دل رفت از میان 

شادی و شور به جان جهان گرفت 

وقتی تو آمدی رخ من سرخِ سرخ شد 

آنگه سراغ خانه می در کفان گرفت 

وقتی تو آمدی همه پیران جوان شدند 

دریای دل به ساحل امنت کران گرفت 

وقتی تو آمدی همه ساکت شدند و لال 

این گنگ خواب دیده دوباره زبان گرفت  

وقتی تو آمدی همه جا پر شد از امید 

خوبی بی مثال تو هفت آسمان گرفت 

خورشید ٬ آتشی که به آنم گداختی 

حالا که می روی دلم آتشفشان گرفت