خدایا

 

خدایا  من چه خاکی  بر سرم  باید  بریزم 

                                          که رویش را به روی من بگرداند عزیزم 

خدایا  طاقت  دوری  او  دیگر  ندارم 

                                            اگر روی چو ماهش را نبینم هیچ چیزم 

خدایا سایه اش را از سرم برچیده آن سرو 

                                          نمی دانم  از این پس  در پناه که  گریزم 

بیا  ناز  نگاهت را کشم ٬ دردت  به جانم 

                                        که از درد تو با صد درد بی درمان ستیزم 

خرامان رفتی از چشم تر من همچو  طاووس 

                                   شتابان در پی ات آهوصفت در جست و خیزم 

خدایا جان من بستان که شاید بار دیگر 

                                         ملاقاتش نصیب  دل  شود  در رستخیزم 

به سرآمد دو روز عمر و خورشید از برم رفت 

                                       نمی دانم  چه  خاکی  بر سرم  باید  بریزم