آهوی وحشی
سراغ مهر مهرویان کسی دیگر نمی گیرد
ز دست ساقی دلکش کسی ساغر نمی گیرد
دل عشاق را گویا به زندان هوس بردند
برای عشق ورزیدن کسی دلبر نمی گیرد
چه شد مهرووفاهایی که عاشق داشت بامعشوق
وفاداری جانانه ٬ کسی از سر نمی گیرد؟
خیال مطرب و می هم نمانده در سر مردم
بساط شادی و مستی در این کشور نمی گیرد
به جای باغ های گل ٬ همه دیوار می سازند
صدای بلبل عاشق به گوش کر نمی گیرد
در این دنیای وانفسا که خط فقر استغناست
کسی بین بد و بدتر ٬ سوی بدتر نمی گیرد
ولی بااین همه زشتی که درهر گوشه می بینم
طریق عشق باز است و کسی را در نمی گیرد
مگر این دل که مجنونِ سر کوی تو شد لیلی
چشیدم آتش عشقی که خشک و تر نمی گیرد
« چه خوش صید دلم کردی بنازم چشم مستت را
که کس آهوی وحشی را ازاین خوشتر نمی گیرد»
بجز خورشید کز نازش زبانم بند می آید
به شعر حضرت حافظ کسی زیور نمی گیرد!
