گل نازم

 

بهار عمر رفت از دستم آخر 

خیالت هست در قلبم سراسر 

            تو روح  گل  در اندام  زمینی 

            صفای چشمه سارانی تو دلبر 

                        لطافتهای باران از رخ توست 

                        که می بارد شبیه  دُر و گوهر 

                                    چوبگشایی دهان مُشک است لبریز  

                                    دل  و  جان از سخنهایت معطر 

دلم غرق است در موج نگاهت 

کجایی؟ چشم من خشکید بر در 

              بلور  نازک  تنهایی ام  را 

              به یک لبخند بشکن روح پرور 

                           جهان از نورچشمت گشت روشن 

                           خجالت  می کشد  خورشید  انور 

                                         گل نازم به من یک لحظه برگرد 

                                         که  رویت  را  ببینم  بار  دیگر