چه دشوار است!

  

تو می دانی که آه از دل برآوردن  چه  دشوار است؟ 

تو می دانی زبان در کام خشکاندن چه دشوار است؟ 

تو می دانی که یار از دست دادن ٬ خونِ دل خوردن 

کنارِ چشمه و از تشنگی مردن  چه  دشوار است؟ 

تو می دانی که در مهتاب شب ٬ چون کورها بودن 

به روی ماهِ تو  دیده فرو بستن  چه دشوار است؟ 

صدای هر  کس و ناکس شنیدن  جز  صدای  تو 

لبِ نازت فرو بستن ٬ نخندیدن چه دشوار است؟ 

تو می دانی  کبوتر  را  اگر  بال  و  پرش  بندند 

پریدن هیچ ٬ او را زندگی کردن چه دشواراست؟ 

تو می دانی  اگر  گل  را  نوازش ها  کنی  هر دم 

چو از آبش کنی محروم خشکیدن چه دشواراست؟ 

عیان گویم ٬ در این ظلمتسرا خورشید را جستن 

ولی سر در گریبانها فرو بردن چه دشوار است!