جدایی

 

شب هجر من ندانم که چرا سحر ندارد 

مگر آفتاب حسنت به  دلم  نظر ندارد؟ 

        همه شب در این امیدم که پیامی از تو آید 

        مگر از  دل  نزارم ٬ دل  تو  خبر  ندارد؟  

                 غم خود به ناله گفتم که مگر به راه آیی 

                 عجبا که  ناله هم  بر  دل تو  اثر ندارد! 

                           زده ام به آب و آتش که رسم به خاک پایت 

                           گل  من ٬ مگو  به کویت  قدمم  گذر  ندارد   

                                     برو از میان چشمم که نبینمت  دوباره 

                                     که خمار چشم من از قدحت حذر ندارد 

                                              نه امید وصل دارم ٬ نه تحمل  جدایی 

                                              تو بگیر جان عاشق که بقا ثمر ندارد 

                                                        اگر آرزوی خورشید هنوز در دلم هست 

                                                        نفسی نمانده دیگر  و تو را  خطر ندارد