درباره من
بیست اردیبهشت 1346 در خانواده ای متوسط در اصفهان متولد شدم.
از همان سالهای کودکی و نوجوانی به ادبیات و هنر علاقه پیدا کردم و در دبیرستان جذب گروه های تئاتر شدم. در جوانی شعر هم می گفتم و این کار با رفتن به دانشگاه شیراز و مجاورت با تربت حافظ و سعدی عزیز در من شدت گرفت.
برای اینکه دغدغه نان پیدا نکنم در دانشگاه به دنبال رشته مهندسی رفتم و لیسانسم را در رشته راه و ساختمان در سال 1369 از دانشگاه شیراز گرفتم. فوق لیسانسم را هم در رشته مکانیک خاک و مهندسی پی در سال 1373 از دانشگاه تهران.
از سال 1375 به مدت دو سال در دوره چهارم و آخر فیلمنامه نویسی حرفه ای در باغ فردوس شرکت کردم و هم زمان و بعد از آن در کارگاه فیلمنامه نویسی مدرسه کارگاهی حوزه هنری در آن سالها حضور داشتم.
کم کم پایم به عرصه حرفه ای فیلمنامه نویسی در سینما و تلویزیون باز شد و چندین فیلمنامه برای سینما و تلویزیون به صورت مستقل و مشترک نوشتم که بیشتر آنها ساخته شد و به نمایش در آمد.
علاوه بر اینها به نگارش داستان کوتاه هم علاقه دارم که اگر فرصتی دست دهد روی وبلاگم می گذارم.
ادامه...
هر کس رویایی دارد!
هر کس رویایی دارد
رویای باران خاک است
و
رویای گل خورشید
رویای آهو دشت است
و
رویای کبوتر آسمان
هر کس رویایی دارد
رویای مادر فرزند است
و
رویای باغ میوه
رویای سنگ کوه است
و
رویای رود دریا
هر کس رویایی دارد
رویای زبان گوش است
و
رویای دل محبت
رویای چشم نگاه است
و
رویای دست ٬ دستی دیگر
هر کس رویایی دارد
رویای دیوار درخت است
و
رویای خیابان سکوت
رویای پنجره باد است
و
رویای حنجره فریاد
هر کس رویایی دارد
رویای اقتصاد عدالت است
و
رویای سیاست پاکی
رویای دین حقیقت است
و
رویای دنیا شادی
هر کس رویایی دارد
رویای خاکستر آتش است
و
رویای زندانی حرمت
رویای مرگ زندگی است
و
رویای انسان آزادی
هر کس رویایی دارد
آری هر کس رویایی دارد
اما
رویای هیچکس به بزرگی رویای من نیست
چون
رویای من تویی . . . تو!
عالی بود
وای خیلی قشنگ بود خیلی
خیلی ممنون
نظر لطف تونه
امیدوارم همه به اندازه شما ازش خوش شون بیاد
موفق باشین
سلام
زیبا بود
هرچند با سبک شما فاصله داشت
منتظر غزل های نابتون هستیم
یا...
گوته می گه : بیت اول هر شعر به شاعر الهام می شه!
پریشب دیدم کسی در گوشم می گه : هر کس را رویایی است و در دلم کسی پاسخ می ده : رویای من تویی!
تا پاسی از شب گرفتار آن ندا و این صدا بودم تا اینکه مرتکب این به اصطلاح شعر سپید شدم!
سعی خواهم کرد در آینده همچنان غزل بگویم.
می دانم غزل چیز دیگری است و دوستداران غزل هم از جنسی دیگرند!
موفق باشید
سلام. یادداشت زیبایت را دیدم که پشت در کلبه ی مجازی ام افتاده بود. دوان دوان خودم را به اینجا رساندم و از سفره ای که پهن کرده ای لقمه های خوشگوار و دلانگیز برداشتم. هرچند که راستش را بخواهی، هرگز عشق به بی صورت را درک نکرده ام. باری، گلدان کوچکی برداشتم و روی تاقچه ی کلبه ام گذاشتم. کنار گلدان های دیگری که اسمشان لینک است و زینت بخش پنجره ی کلبه ام. پنجره ای که سهم کلبه را از آسمان به او می رساند. شادزی
سلام آقای مثقالی
ممنون از حضورتون
سلام. حال شما؟
کار خوبی بود. اما پست قبلی(خوش به حال دلم) رو بیشتر پسندیدم.
موفق و برقرار باشید
سلام..
ممنون که سرزدید ...
غزل..سپید...نو...کهنه...اسمیه که رو چیدمان احساسمون میزاریم...کلام اگه ناب باشه ..اگه بجوشه از ذرون ارزشمنده و دلنشین
شاد باشید