خوش به حال دلم!

 

خوش به حال دلم که با دل توست 

قبله اش رو به سوی منزل توست 

                                چشم های دلم ٬ که بگشایند 

                                آنچه می بیند او شمایل توست 

                اینچنینم مبین که می بینی 

                پای عقلم هنوز در گِل توست 

                                        سالها هم ٬ اگر سکوت کنم 

                                        چشم دریایی ام به ساحل توست 

                                                            جان به جانم کنند می گویم  

                                                            دل من کشته مُرده دل توست 

                      این غزل های تَر که می خوانی

                      کار من نیست نیست٬ حاصل توست 

                                    بوی مهرت مشام جان پُر کرد 

                                    وای بر حال ِآن که غافل توست 

                            آنچه بگذشته بین ما ٬ بگذشت 

                            آنچه نگذشته است محمل توست 

                                                    گوشه چشمی اگر کنی خورشید 

                                                    عاشق خسته در مقابل توست