افسونم تو کردی

 

تو می دانی که افسونم تو کردی 

بگو  لیلی  که مجنونم  تو کردی 

                    حذر از  فتنه  چشمت  نکردم 

                    زدی پلکی و مفتونم تو کردی 

                                        دلم  پر  بود  از  غم های عالم 

                                        به یک غمزه دگرگونم تو کردی 

                                                            تو پرسیدی که  آیا  دارمت  دوست؟ 

                                                            چه گویم زین سخن چونم تو کردی؟ 

دلت در دست این مسکین نهادی 

ز  گنج  عشق  قارونم  تو کردی 

                   قدم خم گشته بود از بار اندوه 

                   به یک لبخند موزونم تو کردی 

                                      به خورشیدت قسم من خاک بودم 

                                      سفیر  چرخ  گردونم  تو  کردی 

                                                         ولی اشکم هنوز از دیده جاری است 

                                                         چو  آب  از  چشم  بیرونم  تو کردی!