دلبند

 

به خداوندی خدا سوگند 

من ندیدم شبیه تو دلبند 

جان عشاق می رسد بر لب 

آن زمانی که می زنی لبخند 

تا دهان باز می کنی به سخن 

در دلم آب می شود صد قند 

از خرامیدنت همین کافی است 

افکند سر به زیر سرو بلند 

عاشقان در کمین چشمت٬ تا 

با نگاه افکنی به هر یک بند 

من ِ مجنون ولی ندارم تاب 

تا به مویت نگیریم به کمند 

تو بر افلاکی و منم در خاک 

لیک دلهایمان زده پیوند 

من جفا کردم و وفا دیدم 

شرم دارم ببینمت یکچند 

شعله آتشت چرا خورشید 

دل نسوزاندم شبیه سپند؟  

هر کس رویایی دارد!

هر کس رویایی دارد 

                     رویای باران خاک است 

                                                     و  

                                                        رویای گل خورشید  

                     رویای آهو دشت است  

                                                     و  

                                                        رویای کبوتر آسمان 

هر کس رویایی دارد 

                     رویای مادر فرزند است 

                                                     و 

                                                        رویای باغ میوه  

                     رویای سنگ کوه است 

                                                     و 

                                                        رویای رود دریا  

هر کس رویایی دارد 

                     رویای زبان گوش است 

                                                    و 

                                                       رویای دل محبت 

                     رویای چشم نگاه است  

                                                    و 

                                                       رویای دست ٬ دستی دیگر 

هر کس رویایی دارد 

                     رویای دیوار درخت است  

                                                     و 

                                                        رویای خیابان سکوت 

                     رویای پنجره باد است 

                                                     و 

                                                        رویای حنجره فریاد 

هر کس رویایی دارد 

                    رویای اقتصاد عدالت است  

                                                     و  

                                                         رویای سیاست پاکی 

                    رویای دین حقیقت است 

                                                     و 

                                                         رویای دنیا شادی 

 هر کس رویایی دارد 

                    رویای خاکستر آتش است 

                                                    و 

                                                       رویای زندانی حرمت 

                     رویای مرگ زندگی است 

                                                    و 

                                                      رویای انسان آزادی  

هر کس رویایی دارد  

                   آری هر کس رویایی دارد 

                                                   اما 

                                                       رویای هیچکس به بزرگی رویای من نیست 

                              چون 

                                     رویای من تویی . . . تو! 

خوش به حال دلم!

 

خوش به حال دلم که با دل توست 

قبله اش رو به سوی منزل توست 

                                چشم های دلم ٬ که بگشایند 

                                آنچه می بیند او شمایل توست 

                اینچنینم مبین که می بینی 

                پای عقلم هنوز در گِل توست 

                                        سالها هم ٬ اگر سکوت کنم 

                                        چشم دریایی ام به ساحل توست 

                                                            جان به جانم کنند می گویم  

                                                            دل من کشته مُرده دل توست 

                      این غزل های تَر که می خوانی

                      کار من نیست نیست٬ حاصل توست 

                                    بوی مهرت مشام جان پُر کرد 

                                    وای بر حال ِآن که غافل توست 

                            آنچه بگذشته بین ما ٬ بگذشت 

                            آنچه نگذشته است محمل توست 

                                                    گوشه چشمی اگر کنی خورشید 

                                                    عاشق خسته در مقابل توست 

یادت

 

رفتی تو از کنارم و یادت نمی رود 

یک دم صدای خنده شادت نمی رود 

         رفتی چه زود و باغ به یادت بهار ماند 

         حس حضور دوست به عادت نمی رود 

                   رفتی ولی هنوز نگاهم به خط توست 

                   گویا به راه عشق ٬ مدادت نمی رود   

                             با رفتنت غم آمد و آنی دلم گرفت 

                             بازآ که تا رساندم به مرادت نمی رود 

                                       چشمم به راه تا که گذاری قدم بر او 

                                       خار و خسم نگر که به بادت نمی رود 

                                                 دستت به دست یار نهادی قسم قسم 

                                                 عشق از دل رسیده به دادت نمی رود 

                                                           خورشید اگر به ناز رود از کنار تو 

                                                           نورش نرفته است که یادت نمی رود 

شب آفتابی

می دونم رنگ دلت آبیه ٬ آبی 

حتم دارم به آسمونم تو می تابی

می دونم موهای مانند حریرت ٬ 

می شکنه شیشه عمرَمو به تابی

می دونی دنیا رو من با تو شناختم؟ 

واسه هر سئوال من صد تا جوابی 

وقتی یادت می کنم مست می شم مست 

به خدا قسم که تو شراب نابی 

دل مهربون تو هر جا که باشه 

پر می شه وجودم از دلت حسابی  

توی عشق و عاشقی کم نمی آری 

گرچه خوب اهل حسابی و کتابی

یاد تو مثل یه خورشیده تو ظلمت 

شب تنهایی مو کرده آفتابی!