زندگی چیست؟

 

     زندگی چیست؟    کمی   خندیدن                      حال  و  احوال تو را  پرسیدن 

     زندگی چیست؟  پس  از دلتنگی                       صورت  ماه  تو  را  بوسیدن 

     زندگی چیست؟  شراب   چشمت                      جرعه درجرعه شبی نوشیدن 

     زندگی چیست؟    گرفتن  دستت                        پا  به  پای  قدمت   رقصیدن  

     زندگی چیست؟ همه گوش شدن                       جز  صدای  تو  صدا  نشنیدن 

     زندگی چیست؟ همه چشم شدن                        قد  و  بالای چو سروت دیدن 

     زندگی چیست؟  شمیم   تن   تو                       با  تمام  دل  و  جان   بلعیدن 

     زندگی چسیت؟  برای  یک  بار                       غرق  آغوش   تو   درغلتیدن  

     زندگی چیست؟  به  رسم   بلبل                        دور گل  بی سر و پا  گردیدن  

     زندگی چیست؟  بگو  می شنوم                       دردِدل کردن و خوش خوابیدن  

     زندگی چیست؟ شنو از خورشید                       به   دل  عاشق  من  تابیدن !

زن

 

لافِ قدرت نزنم ، خانه عشق است تنم  

سرِ تعظیم  فرود آر  به پایم ، که زنم!  

                عشقِ قدرت که تو داری همه از بین برد  

                 قدرت  عشقِ  من  آباد  نماید  وطنم  

                                  این همه لطف که در کون و مکان می بینی  

                                   شمه ای  بود  ز  زیبایی  روح  و  بدنم  

                                                      لیک در طول زمان جور و ستم ها کردید  

                                                      روحم آزرد  و  شکست این  بدنِ سیمتنم  

آنکه از روز ازل بود گنهکار تویی  

آنکه می دید مجازات گناهِ تو ، منم  

                    شعرها پر شده از وصفِ جمالم ، اما  

                     خودم  افتاده  به  زندانِ  سیاهِ  عفنم  

                                         تو مرا بیشتر از جسم ندیدی افسوس  

                                         لذتِ  عشق نبردی که  هنر بود و فنم  

                                                            رازِ خوشبختی انسان ننهادند مگر  

                                                            کفِ دستان  نوازشگر سنت شکنم  

من زنم ، مرکزِ ثقل هنرستان وجود  

خلقت آغاز نگردد مگر از خویشتنم  

                  از بهشت آدم اگر رانده شده نیست خیال  

                  زن بهشت است اگر غور کنی در سخنم  

                                   دست در دست گذاریم نه دستی بر دست  

                                   مهربان  باش و نزدیک ، چنان  پیرهنم  

                                                    من اگر ماهم و زیبا تو چو خورشید بتاب  

                                                    تا سیاهی  شب  و  روز  به سویی  فکنم 

چه دشوار است!

  

تو می دانی که آه از دل برآوردن  چه  دشوار است؟ 

تو می دانی زبان در کام خشکاندن چه دشوار است؟ 

تو می دانی که یار از دست دادن ٬ خونِ دل خوردن 

کنارِ چشمه و از تشنگی مردن  چه  دشوار است؟ 

تو می دانی که در مهتاب شب ٬ چون کورها بودن 

به روی ماهِ تو  دیده فرو بستن  چه دشوار است؟ 

صدای هر  کس و ناکس شنیدن  جز  صدای  تو 

لبِ نازت فرو بستن ٬ نخندیدن چه دشوار است؟ 

تو می دانی  کبوتر  را  اگر  بال  و  پرش  بندند 

پریدن هیچ ٬ او را زندگی کردن چه دشواراست؟ 

تو می دانی  اگر  گل  را  نوازش ها  کنی  هر دم 

چو از آبش کنی محروم خشکیدن چه دشواراست؟ 

عیان گویم ٬ در این ظلمتسرا خورشید را جستن 

ولی سر در گریبانها فرو بردن چه دشوار است! 

واژه ها

 

من از میان هزاران هزار واژه گذشتم    

                    برای وصف تو شاید که واژه ای باشد    

                                           ولی نبود ٬ تو در واژه ها نمی گنجی!   

رویای من

 

تو گویی خواب بودم ناگهان از خواب جستم 

هنوز   از  باده   چشمان  رویاییت   مستم 

                        تو افسونم چنان کردی به مژگان سیاهت 

                        نمی دانم که در خوابم  و یا بیدار هستم! 

                                    به رویایت که با چشم گشوده می توان دید 

                                    قسم٬ دست خیالت هست هر جایی به دستم 

                                                    تو خوابی یا خیالی یا پری یا نه ٬ اثیری؟ 

                                                   که هر جا می روم انگار پهلوی تو هستم 

                                          تو  رویای  منی  دستم  به   زلف   دلفریبت

                                          نیا دیگر به خواب من ٬ من از بندت نرستم 

                    عیان تر  کی توان این راز را با باغبان گفت 

                     که مست روی تو بودم که تیغت خست دستم 

                                  مده بازی  دلم را ٬ خواب باشم  یا  که بیدار 

                                  که من  طرفی از آغوشِ  بهشتِ  تو  نبستم 

                                                  اگر هر لحظه می بینم تو را هر لحظه خورشید 

                                                  مکن بیدارم از خواب خوش مستی ٬ که مستم!